باق سڭا كيم بويني بوكوك آغلايان؟
حقّ حياتڭ سنڭ اي مسلمان!
قورتار او بيچاره يي اللّٰه ايچون،
آرتيق ئولوم اويقولرندن اويان!
بونجه زماندر اويودڭ، قانمدڭ؛
چكمدیگڭ قالمدي، اوصلانمدڭ.
چيگنه ديلر يورديڭي باشدن باشه ،
سن يينه بر كره قيميلدانمدڭ!
نينني دگل ديڭله ديگڭ ولوله …
كوكره يه رك آقمه ده مستقبله ،
بر ابدي سيل كه زماندر آدي؛
هايدي قاتيل سن ده او جوشقون سله .
قارشي طورولماز، جريان سينه چاك…
وارسه طورانلر اولور البت هلاك.
طالغه لرڭ آڭلامدن سيرينى،
كوز كوره كردابه نه در انحماق؟
دهشت ماضي يي كتير يادينه ؛
كيمسه يتيشمز يارين امداديڭه .
مرحمتڭ يوق دييه لم نفسڭه ؛
مرحمت ايتمزميسڭ اولاديڭه ؟
”بن اوني دنيايه كتيردم…“ دييه ،
قالقيشاجقسڭ ديمك ئولديرمه يه !
سوق ايدييورمش مگر انسانلري،
حق ابوّت ده بو جانيلگه !
طوغريميدر يأس ايله اولمق تباه؟
يوقمي كلوب غيرته بر انتباه؟
بكله ديگڭ صبح قيامتميدر؟
كون باتييور، سن آرييورسڭ صباح!
كوزلري ماضی يه باقان ملّتڭ،
عمري تماديسي اولور نكبتڭ.
قارشوڭه مستقبلي ديكمش خدا،
كورمه يه ، لكن داها يوق نيتڭ!
اي قوجه شرق، اي ابدي مسكنت!
سن ده قيميلدانمه يه بر نيت ايت.
قورقويورم، غربڭ الندن يارين،
قالماياجق چكمدیگڭ ملعنت.
حق حياتڭ داها چيگننمدن،
قان دوكه رك آلمليسڭ مرد ايسه ڭ.
چونكه بوكون اورته ده حق صاحبي،
بر كيشيدر: ”حقّمي ويرمم!“ ديين.
Baksana kim boynu bükük ağlayan?
Hakk-ı hayatın senin ey Müslüman!
Kurtar o biçareyi Allah için,
Artık ölüm uykularından uyan!
Bunca zamandır uyudun, kanmadın;
Çekmediğin kalmadı, uslanmadın.
Çiğnediler yurdunu baştan başa,
Sen yine bir kerre kımıldanmadın!
Ninni değil dinlediğin velvele…
Kükreyerek akmada müstakbele,
Bir ebedî sel ki zamandır adı;
Haydi katıl sen de o coşkun sele.
Karşı durulmaz, cereyan sîne-çâk…
Varsa duranlar olur elbet helâk.
Dalgaların anlamadan seyrini,
Göz göre girdâba nedir inhimâk?
Dehşet-i maziyi getir yâdına;
Kimse yetişmez yarın imdadına.
Merhametin yok diyelim nefsine;
Merhamet etmez misin evlâdına?
“Ben onu dünyaya getirdim…” diye,
Kalkışacaksın demek öldürmeye!
Sevk ediyormuş meğer insanları,
Hakk-ı übüvvet de bu caniliğe!
Doğru mudur yeis ile olmak tebâh?
Yok mu gelip gayrete bir intibâh?
Beklediğin subh-i Kıyâmet midir?
Gün batıyor, sen arıyorsun sabâh!
Gözleri maziye bakan milletin,
Ömrü temâdîsi olur nekbetin.
Karşına müstakbeli dikmiş Hudâ,
Görmeye, lâkin daha yok niyetin!
Ey koca Şark, ey ebedî meskenet!
Sen de kımıldanmaya bir niyet et.
Korkuyorum, Garbın elinden yarın,
Kalmayacak çekmediğin mel’anet.
Hakk-ı hayatın daha çiğnenmeden,
Kan dökerek almalısın merd isen.
Çünkü bugün ortada hak sâhibi,
Bir kişidir: “Hakkımı vermem!” diyen.
Mehmet Akif Ersoy